ks. Krzysztof Niemczyk (od 2016) –

Urodził się 7 sierpnia 1969 roku w Więcborku. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 maja 1994 roku w Pelplinie. Jako wikariusz pracował w Skórczu (1994-1997) następnie w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Tczewie (1997- 2012). Pracował jako rezydent przy parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Tczewie (2012-2016). 1 marca 2016 został mianowany proboszczem w parafii świętej Trójcy w Lubiszewie i kustoszem Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia.

Współtwórca Zespołu Szkół Katolickich w Tczewie. W 1999 r. został powołany na stanowisko dyrektora Publicznego Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego, w 2000 na stanowisko dyrektora Publicznego Katolickiego Gimnazjum, a po tego likwidacji w mianowany dyrektorem Katolickiej Szkoły Podstawowej (2017 r).

ks. Krzysztof Ossowski – rezydent i pomoc duszpasterska w latach 2017-2022;
ks. Marcin Wojtasiak – wikariusz od roku 2022

Ks. Roman Misiak (1988- 2016)

Urodził się 12 kwietnia 1950 roku w Skarszewach, woj. gdańskie, jest absolwentem Technikum Ekonomicznego w Kościerzynie; egzamin dojrzałości złożył w 1969 roku. Po ukończeniu szkoły średniej podjął w 1969 roku studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. 18 maja 1975 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Bernarda Czaplińskiego.
Pierwszą placówką duchowną było sanktuarium Matki Bożej Piaseckiej w Piasecznie (1975-1978), a następnie w latach 1978-1986 praca wikariusza w parafii Matki Bożej Bolesnej w Gdyni Orłowie.
l lipca 1986 roku ks. Roman Misiak zostaje oddelegowany do pracy duszpasterskiej w Polskiej Misji Katolickiej Matki Bożej Królowej Polski w Hamburgu. Powrócił do do Polski w 1988 r. na stanowisko proboszcza w Lubiszewie – funkcję tę pełni do chwili obecnej.
Od początku życie kapłańskie ks. Romana Misiaka związane było z parafiami mającymi w tytule Maryję. Ów znamienny fakt był powodem podjęcia sie kontynuacji wilelkiego dzieła rozpoczętego jeszcze przez ks. Lubińskiego, mianowicie podniesienie kościoła do rangi sanktuarium maryjnego. Starania ks. Misiaka zakończone zostały pomyślnie – uroczystości koronacyjne figury Matki Bożej Pocieszenia odbyły się 31 sierpnia 1997 roku. Zmarł 21 lutego 2016 r. i został pochowany na cmentarzu przy kościele w Lubiszewie Tczewskim.

Ks. Kazimierz Mokwa (1986-1988)

Urodził się 12 listopada 1930 roku w Laskowicach Pomorskich. W 1950 roku ukończył wydział humanistyczny Państwowego Liceum i Gimnazjum w Grudziądzu. Po zdaniu matury, rozpoczął w 1950 roku studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. Święcenia kapłańskie otrzymał l O maja 1956 roku z rąk biskupa Kazimierza Józefa Kowalskiego. W latach 1956-1957 pracował jako wikariusz w Redzie, w latach 1957-1962 w parafii św. Mateusza w Starogardzie Gdańskim. Od ł września 1962 roku, do chwili objęcia lubiszewskiej parafii, pełnił funkcję administratora parafii Ostrowite koło Chojnic. Proboszczem w Lubi-szewie został l sierpnia 1986 roku i pełnił tę funkcję stosunkowo krótko, bo do 30 lipca 1988 roku. Po rezygnacji z probostwa lubiszewskiego przeniósł się do zakonu Księży Misjonarzy Ducha Świętego w Bydgoszczy. Za jego probostwa zostało zakończone malowanie wnętrza kościoła lubiszewskiego. Zmarł 11 lutego 2015 r.

Ks. Stefan Rejewski (1969-1986)

Urodził się 22 września 1929 roku w Łasinie. W 1949 roku zdał egzamin dojrzałości w Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego w Grudziądzu. Po maturze rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 maja 1955 roku. Będąc wikariuszem, początkowo pracował w Redzie, Pelplinie, Toruniu i Tczewie (parafia św. Józefa). W 1955 roku rozpoczął, a w 1960 ukończył studia magisterskie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskując tytuł magistra filologii polskiej. Po ukończeniu KUL, uczęszczał na zajęcia Studium Foniatrycznego w Katowicach. Od 1966 roku wykładał fonetykę pastoralną w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie; jest cenionym fachowcem od fonetyki i wymowy języka polskiego. Po objęciu placówki parafialnej w Lubi-szewie, ks. Stefan Rejewski podjął się kontynuacji dzieła swego poprzednika. W zakresie modernizacji budynku kościelnego przeprowadził prace renowacyjne dachu, dokonał remontu sufitu, elewacji kościoła, jak też unowocześnienia nagłośnienia wewnątrz kościoła. Ponadto wybudował w 1974 roku nową, większą kostnicę wg projektu Romana Klobucha i Jarosława Piotrowskiego. Zainstalował nowe ławki na chórze, ogrodził murarką cmentarz i w 1981 roku wybudował wokół cmentarza kamienny parkan (z dawnego ogrodzenia pozostały słupy bramy cmentarnej, wykonane z murowanej cegły). Z prac konserwacyjnych należy wymienić jeszcze rozpoczęcie l lipca 1986 roku wielkiej inwestycji malowania i odrestaurowania wnętrza kościoła (malowanie zostało zakończone za kadencji ks. Kazimierza Mokwy), jak też przeprowadzenie pod nadzorem Pracowni Konserwacji Zabytków konserwacji obrazu św. Piotra, obrazu Chrystus wśród Świętych i obrazu Maryja Wniebowzięta. Za probostwa ks. Stefana Rejewskiego parafia regularnie obchodziła ,,Niedziele Biblijne”, „Dni Eucharystyczne” i „Suche Dni” (modlono się o powołania kapłańskie). Ksiądz Rejewski w historii parafii lubiszewskiej zapisał się również jako organizator pielgrzymek do miejsc poświęconych czci Matki Bożej. l sierpnia 1986 roku został proboszczem parafii pod wezwaniem św. Tomasza w Nowym Mieście Lubawskim. Zmarł 29 października 2009 r

Ks. Paweł Lubiński (1951-1969)

Urodził się 28 marca 1911 roku w Bytonii, pow. Starogard Gdański. 20 maja 1930 roku ukończył państwowe gimnazjum klasyczne dawnego typu w Starogardzie Gdańskim, a po ukończeniu tego gimnazjum podjął studia wyższe w Seminarium Duchownym w Pelplinie, które ukończył 15 czerwca 1935 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk biskupa S.W. Okoniewskiego. W latach 1935-1938 pracował jako wikariusz w Gdyni, a od 4 czerwca 1945 roku do sierpnia 1946 roku był administratorem w Kleszczewie i w Kręgu. Od l września 1946 roku do 31 grudnia 1950 roku pełnił ważne obowiązki prefekta w tczewskim Liceum Pedagogicznym oraz w miejscowych szkołach zawodowych. Ponadto od 13 kwietnia 1948 do 14 marca 1951 roku był kapelanem Szpitala Miejskiego w Tczewie. 15 marca 1951 roku przybył do Lubiszewa, gdzie objął urząd administratora, aby 23 lipca 1951 roku zostać proboszczem parafii lubiszewskiej. Dodatkowo pełnił jeszcze wiele ważnych funkcji duchownych, a mianowicie był dekanalnym ojcem duchownym, dekanalnym referentem wczesnej komunii św. i wizytatorem nauki religii w szkołach podstawowych tczewskiego dekanatu. Za zasługi rozwoju dekanatu został jego wicedziekanem.

Ksiądz Paweł Lubiński pismem z dnia 9 kwietnia 1951 roku do Kurii Biskupiej w Pelplinie rozpoczął starania o powiększenie obszaru cmentarza. Podał trzy propozycje rozszerzenia terenu cmentarza; jedna z nich polegała na poszerzeniu cmentarza na drugą stronę drogi plebańskiej. Kuria rozpatrzyła wniosek pozytywnie i tak poszerzony cmentarz został w 1953 roku dodatkowo ogrodzony drucianą siatką. Z inicjatywy księdza proboszcza na miejscowym cmentarzu postawiono dwa pomniki. Pierwszy to wspomniany już krzyż-pomnik, wykonany ze sztucznego kamienia o podstawie granitowej, postawiony ku czci zamordowanego w Dachau ks. Bolesława Piechowskiego. Krzyż ten został poświęcony 30 sierpnia 1953 roku podczas odpustu NMP Matki Pocieszenia. Znamienne jest to, iż homilię na temat życia i pracy duszpasterskiej zamordowanego ks. Piechowskiego, wygłosił wybitny historyk Pomorza, ks. prałat Paweł Czaplewski.

Drugą pamiątką jest Pięta, którą postawiono poległym podczas ostatniej wojny lubiszewskim parafianom. Te dwa pomniki są dziełem nieżyjącego już artysty rzeźbiarza Ignacego Zelka. Ksiądz Paweł Lubiński, obejmując parafię, zafascynował się historią i cudownością miejsca Matki Bożej Pocieszenia. Zaczął dokładnie studiować historię kościoła parafialnego w oparciu o dokumentację wizytacyjną pochodzącą z lat 1583-1780 przed stawił dzieje kultu maryjnego w parafii lubiszewskiej. Już od grudnia 1953 roku rozpoczął intensywne zabiegi i starania o to, aby powstało w Lubiszewie sanktuarium maryjne. W kronice ks. Lubińskiego Sanktuarium Maryjne w Lubiszewie znajduje się obfita korespondencja prowadzona z Chełmińską Kurią Biskupią; korespondencja ta obejmuje głównie zagadnienia dotyczące podniesienia parafii do rangi sanktuarium.

Jako jeden z pierwszych proboszczów diecezjalnych przebudował ołtarz „twarzą do wiernych”. Z inicjatywy ks. proboszcza l listopada 1951 roku odlany został pierwszy dzwon kościelny, który konsekrował 16 grudnia 1951 roku biskup Kazimierz Józef Kowalski, przy współudziale licznej rzeszy wiernych. Mszę św. celebrował ks. prałat Paweł Czaplewski, zaś kazanie wygłosił ówczesny rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie, ks. J. Grochocki. Wieża kościelna posiada trzy dzwony. Największy został wykonany w 1951 roku przez firmę „Metalton” w Kętach o średnicy 95 cm i wadze 507 kg. Dwa następne, sferoidalne dzwony, wykonała w 1958 roku odlewnia z Goduli koło Bytomia. Pierwszy Jan, o zasadniczym tonie h/1, waży 480 kg, drugi Kazimierz, o tonie cis/2, waży 250 kg.

Należy podkreślić, iż w 1952 rou ks. Lubiński rozpoczął konserwację ołtarza Matki Bożej Pocieszenia i od tego momentu został ten ołtarz uznany jako uprzywilejowany. W wyniku kilkuletnich starań proboszcza, zapoczątkowanych w 1953 roku, prymas Stefan Wyszyński, dekretem z 17 października 1959 roku ustanowił Najświętszą Maryję – Panną Pocieszenia, jako drugorzędną patronkę lubiszewskiego kościoła.

Z inicjatywy ks. proboszcza został wybudowany po wschodniej stronie kościoła ołtarz polowy, a to z uwagi na liczne rzesze wiernych, którzy przybywali na coroczny odpust ku czci Matki Bożej Pocieszenia (wnętrze kościoła nie było w stanie pomieścić tylu wiernych). Ksiądz Paweł Lubiński dbał o estetykę i funkcjonalność miejscowego cmentarza, ponadto w kościele odrestaurował dwa boczne ołtarze, nagłośnił wnętrze kościoła, ogrodził cmentarz siatką, w kościele położył nową podłogę oraz zbudował parking koło kościoła.
W 1952 roku dokonano konserwacji XVIII-wiecznego obrazu przedstawiającego Pana Jezusa cudownie karmiącego rzesze ludzi chlebem i rybami. W 1955 roku artysta rzeźbiarz Teofil Kuźmowicz wykonał do Grobu Pańskiego figurę Chrystusa, długości około 160 cm.

W 1961 roku naprawiono organy kościelne, które zbudował w 1869 roku mistrz Terletzki z Elbląga. Obecnie posiadają one napęd elektryczny, 16 głosów, dwa mannały i pedał. W 1954 roku firma Józef Woźniak z Rumii wbudowała do pomieszczenia zakrystii pancerną szafę.

Istotnym wydarzeniem w życiu parafialnym za probostwa ks. Lubińskiego było nawiedzenie kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej w dniu 24 lutego 1961 roku. W parafialnej pracy duszpasterskiej księdzu proboszczowi służyli pomocą następujący wikariusze:
1958 – ks. Mieczysław Kuciński
1960-1963 – ks. Zygmunt Pepliński
1963-1964 – ks. Andrzej Miszewski
1964-1967 – ks. Zbigniew Landowski
1967-1979 – ks. Joachim Parszyk
1969 – ks. Stanisław Siemieński.

Ksiądz Paweł Lubiński zmarł nagle 10 grudnia 1969 roku i został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Ks. Jan Ruciński (1941-1951)

Urodził się 14 maja 1911 roku w Rapatach. Miejscowość ta należała do parafii Koszelewy w powiecie działdowskim. Rodzina Rucińskich wyemigrowała do Belgii. Jan ukończył szkołę podstawową i średnią w 1932 roku w Gosselies w Belgii. Seminarium Duchowne odbył w dwóch ośrodkach: dwa lata studiów w Bonne-Esperance, cztery lata studiował w Tournai, gdzie 28 lipca 1939 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Gastona Rasneur’a. Będąc kapłanem pracował w Belgii w następujących miejscowościach: Courcelles, Farciennes i Moncoau sur Sambre. Po wojnie, tj. w 1947 roku, wrócił wraz z bratem, ks. Wacławem, do ojczyzny. Powodem podjęcia takiej decyzji był brak księży w Polsce. Na początku swojej pracy duszpasterskiej objął placówkę parafialną w Konarzynach i Swornygaciach. Po rezygnacji ks. Franciszka Chylińskiego z probostwa, ks. Jan Ruciński obejmuje 6 stycznia 1949 roku parafię lubiszewską, zostając jej proboszczem. Obowiązki proboszcza sprawował ponad dwa lata, tj. do 15 marca 1951 roku. Potem został proboszczem w parafii Ryńsk oraz parafii w Strzelnie. Zmarł 17 lutego 1971 roku na zawał serca.

 Ks. Franciszek Chyliński (1939-1948)

Urodził się 20 lipca 1919 roku w Wejherowie, tam też uczęszczał do szkoły średniej i tam też uzyskał maturę. Studia podjął w Seminarium Duchownym w Pelplinie i 17 grudnia 1932 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa S. W. Okoniewskiego. Pracę wikarego podjął w Miłobądzu, a potem w Czersku. Parafię lubiszewską objął w 1939 roku po ks. Bolesławie Piechowskim; dopiero 27 sierpnia 1947 roku został jej proboszczem. Będąc administratorem parafii lubiszewskiej przez całą wojnę, posiadał również kuratele nad kościołem w Swarożynie (od l XI 1940 do 30 VI1945 roku). 30 grudnia 1948 roku niespodziewanie zrezygnował z probostwa w Lubiszewie, by zostać później administratorem parafii Pieniążkowo. Na emeryturę przeszedł l września 1971 roku. Zmarł l kwietnia 1977 roku w szpitalu w Gdańsku.

Ks. Bolesław Piechowski (1926-1939)

Urodził się 10 października 1885 roku w Osówku (pow. Starogard Gdański) w rodzinie rolników Jana i Anny Pliszków. Kształcił się w Col-legium Marianum w Pelplinie (1898-1906) i w gimnazjum w Świeciu, gdzie w 1906 roku uzyskał maturę. Studia odbywał w Seminarium Duchownym w Pelplinie. Święcenia kapłańskie otrzymał 9 marca 1913 roku.

W 1926 roku został kuratusem w Lubiszewie. Trzy lata wcześniej, ks. Piechowski poszerzył cmentarz kosztem ziemi proboszczowskiej, położonej na północ od kościoła. 29 marca 1925 roku dokonano poświęcenia nowej części cmentarza. Ceremonia miała uroczystą oprawą, odbyła się po nieszporach z kazaniem okolicznościowym. W środkowej części cmentarza ustawiono wówczas krzyż misyjny, odpowiednio przystrojony. Przy współpracy miejscowego nauczyciela, w 1927 roku ks. Piechowski, przed świętem Stanisława Kostki, zgromadził znaczną ilość młodzieży oraz dzieci na modlitwę i rozważania słowa Bożego; rozważania te trwały nieustannie przez cztery dni. Były to pierwsze tego typu rekolekcje w dziejach parafii, podczas których odbyła się msza św. z kazaniem w języku polskim, o polskim patronie młodzieży. W 1928 roku wybudował nową plebanię, która służy za mieszkanie proboszcza i biuro parafialne po dzień dzisiejszy; w tym też roku odnowił kościół. Z inicjatywy ks. Piechowskiego, z dniem l stycznia 1931 roku zaczęła funkcjonować w Lubiszewie kasa cmentarna. 20 maja 1931 roku cmentarz parafialny otrzymał statut zatwierdzony przez Kurię Biskupią w Pelplinie. Przy kościele lubiszewskim działało Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej, którego prezesem był Alojzy Zieliński, mieszkaniec Lubiszewa. Podczas zebrań tego towarzystwa poruszano tematykę religijną, moralną, uczono dobrych obyczajów oraz omawiano sprawy i wydarzenia bieżące, jak też interesowano się historią Polski. Wszystkie te spotkania odbywały się pod nadzorem organizacyjno-merytorycznym ks. Piechowskiego. Ponadto ks. Piechowski pisał i ogłaszał utwory literackie pod pseudonimem Bolesław Leliwa, prowadził pracę polityczną jako działacz Stronnictwa Narodowego, dbał o rozwój organizacji kościelno-religijnych i świeckich (towarzystwa śpiewacze, zespoły teatru amatorskiego). Z chwilą wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez Niemców (10 IX 1939) i zatrudniony na roli do pracy u niemieckiego rolnika. Następnie przebywał w niemieckim więzieniu w Gdańsku, potem w obozie koncentracyjnym w Stutthofie i od 10 kwietnia 1940 roku w obozie w Oranienburgu, skąd przewieziono go do Dachau. Zginął w tzw. transporcie inwalidów 12 sierpnia 1942 roku. Dla upamiętnienia jego męczeńskiej śmierci postawiono w Lubiszewie przy kościele wysoki krzyż-pomnik, dzieło artysty rzeźbiarza Ignacego Zelka.

Przed objęciem probostwa w Lubiszewie był wikarym w Chojnicach, Luzinie, Wąbrzeźnie oraz katechetą w Gimnazjum w Fordonie). l stycznia 1937 roku został mianowany proboszczem parafii lubiszewskiej.